Ik ben de jongste uit een gezin van 12 kinderen. Mijn moeder overlijdt op haar 75ste in 1981.
Ze ligt extra lang in coma om precies op moederdag (00.10 uur) dood te gaan.
Tank met olie
Nu al 40 jaar staan we met broers en zussen rond het graf, met het mariabeeldje dat altijd op het dressoir heeft gestaan. In moeilijke tijden branden we daar altijd een kaars voor. In de brede pilaar op het graf hebben wij een tank olie geplaatst om te zorgen dat nu ook steeds een vlammetje zou branden. Dat is niet gelukt, maar vaak brandt er een waxinelichtje aangestoken door een broer of zus die even langs is gegaan.
Graf vol bloemen
Het graf ziet er na 40 jaar nog steeds zeer verzorgd uit vol met bloemen. Dat verdient ma door in haar eentje na het overlijden van pa (ik ben 1 ½, de oudste is 18 jaar) zowel het gezin als een modezaak te managen. En we zijn allemaal goed terecht gekomen!
Kunst tussen de schuifdeuren
Op de 100ste verjaardag van ma vieren we dat met een bijeenkomst die we ‘kunst tussen de schuifdeuren’ noemen. Ieder laat zijn kunstje zien. Broer Luud de witte fiets en witkar, mijn zussen een modeshow en expositie van hun schildertalenten, broer Ton zijn boekwinkel en ik zing een smartap. Toch missen we pa in de herdenking.
Pa en Ma
Het graf is in 1964 geruimd omdat er geen geld is voor verlenging. Mijn zus komt op het simpele maar ook briljante idee om op het graf van ma een bordje te plaatsen met de tekst: “ook ter nadachtenis van pa”. En maakt het uit dat er niet daadwerkelijk resten van pa in het graf liggen? Voor ons niet. Nu al twintig jaar memoreren we op moederdag: pa en ma.
Richard Schimmelpennink
